Haast je als je tijd hebt

Ik zit weer in zo’n fase waarin alles prioriteit lijkt te hebben. De escalaties vliegen me om de oren. Ik word continu gevraagd een status update te geven aan directie. In het begin van zo’n periode schiet ik er altijd van in de stress. Wat is de impact? Wat kunnen we zelf doen? Welke scenario’s zijn er? Welke escalatielijnen moet ik gebruiken? Mijn hoofd draait overuren.

En elke keer als ik in zo’n piek zit, vraag ik me af of ik het had kunnen voorkomen. Had ik dit niet kunnen zien aankomen? Had ik anders kunnen plannen? Had ik dit niet als risico zien aankomen? Het kan me bij tijd en wijlen ook echt lam slaan. Dan komt er niets uit mijn handen. Ik moet dan altijd denken aan zo’n tegeltjes wijsheid:

“Haast je als je tijd hebt, dan heb je tijd als je haast hebt.”

Dat geeft me de moed om direct aan de slag te gaan en alles stevig in de steigers te zetten. Hup, schouders eronder, Anna! Ik zet de escalatielijnen uit. Ik geef aan wat ik van het management nodig heb. Daarna installeer ik samen met mijn scrummaster het team, zodat ik ze zo min mogelijk hoef lastig te vallen en zij hun werk kunnen blijven doen.

We krijgen van andere partijen terug dat we streng zijn en dat we er wel erg bovenop zitten. Oke, signaal genoteerd. Ik weeg de belangen nog eens tegen elkaar af en maak een grapje over dat deze strenge juf het even nodig vindt er zo bovenop te zitten.

En dan opeens een week geleden, valt de stress van mijn schouders. Hoewel ik nog midden in de drukte zit, voelt het alsof er ruimte ontstaat. Of dat er in ieder geval grip is op de situatie. Alles is kristal helder. Iedereen weet wat ie moet doen. Wauw!

Mijn scrum master zit tegenover me en zegt: “ik heb er zin in, zin om deze periode af te maken”. De energie is terug. We kunnen onze strengheid een beetje terugschroeven. Deze juf heeft er ook zin in!